Trzy dni temu wróciłam, po przeszło dwumiesięcznej podróży po Europie i Azji Mniejszej, do Polski. Troskliwa rodzina odłożyła dla mnie wrześniowy numer tygodnika Polityka, z uwagi na opublikowany w nim tekst o Stambule. Z radością przejrzałam zawartość magazynu i moją uwagę przyciągnął inny artykuł, poświęcony powołanemu przez Islamskie Państwo Iraku i Lewantu (ISIS) kalifatowi. Jego autorka, Patrycja Sasnal, najwyraźniej postawiła sobie za cel zapoznanie czytelników z historycznym i politycznym tłem tego wydarzenia. Ponieważ moja wiedza o ISIS jest fragmentaryczna, postanowiłam się nieco w tym zakresie dokształcić. To, co we wspomnianym artykule przeczytałam, wywołało u mnie ogromny niesmak i zażenowanie, które wcale nie są spowodowane bestialstwem bojowników islamskich, ale poziomem zaprezentowanej w tekście analizy.

Jeżeli macie dosyć plażowania, a nie macie ochoty na zwiedzanie kolejnego antycznego miasta, to ciekawym, alternatywnym pomysłem na przyjemną wycieczkę może okazać się wyprawa do jednego z kilku wodospadów zlokalizowanych w regionie Riwiery Tureckiej. Turcy uwielbiają wodospady (tr. şelale) - to właśnie w specjalnie przygotowanych miejscach piknikowych przy szumie spadającej wody spędzają wolny czas, uciekając od zgiełku miasta, zjadając przygotowane wcześniej potrawy i dobrze się bawiąc w gronie rodziny i przyjaciół. Dla turysty taka wycieczka może dostarczyć ciekawych przeżyć - można bawić się fotografią, dobierając w aparacie czas naświetlania i uzyskując rozmaite efekty, można obserwować relaksujących się Turków albo po prostu samemu odprężyć się nad wodą.

Niezbadane są ścieżki podróżnicze, a droga przynosi nam co chwilę niespodzianki. Jedną z największych, aczkolwiek całkiem nieoczekiwanych atrakcji jesiennej wyprawy 2014, która całkiem niedawno się zakończyła, była wizyta w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Ankarze. Od razu spieszę z wyjaśnieniem, że powodem tej wizyty nie były żadne tarapaty, w które moglibyśmy wpaść podczas wyprawy - i całe szczęście!