Przejazd z Polski do Turcji samochodem to przedsięwzięcie tylko z pozoru szalone. W rzeczywistości jest ono stosunkowo łatwe do wykonania dla dobrego kierowcy, chociaż w sytuacji idealnej kierowców powinno być dwóch: zminimalizuje to czas przejazdu oraz ryzyko wypadku spowodowanego przemęczeniem.

Dlaczego warto wybrać się do Turcji samochodem? Pierwszym powodem jest, z naszego punktu widzenia, niezwykła swoboda, jaką uzyskuje się podróżując własnym pojazdem. Przestają nas ograniczać rozkłady jazdy autokarów, trasy przejazdów dolmuszy czy też kaprysy tureckich kierowców zabierających (lub nie) autostopowiczów. Drugi powód, zapewne równie ważny, to aspekt finansowy takiego przedsięwzięcia. Zwłaszcza przy liczbie podróżnych większej niż 2 koszty wyprawy samochodowej zaczynają być niższe od wycieczki samolotem i zwiedzania na miejscu wynajętym samochodem lub autokarami. O możliwościach, jakie daje nieliczenie się z obowiązującymi w liniach lotniczych limitami bagażowymi nawet nie wspominamy.

Czy podróż do Turcji samochodem jest zawsze dobrym pomysłem? Zdecydowanie nie! Jeżeli planujecie wypoczynek w jednej z popularnych nadmorskich miejscowości, ewentualnie połączony z krótkimi wycieczkami po okolicy to zapewne łatwiejszą, tańszą i przyjemniejszą odpowiedzią będzie wykupienie biletu lotniczego i zdanie się na lokalny transport lub wynajęty samochód/motocykl/skuter. Jeżeli nie czujecie się pewnie za kierownicą, a widoki z dróg tureckich spędzają Wam sen z powiek, to też dajcie sobie spokój.

Przeczytaj więcej o micie niebezpiecznych dróg oraz szalonych tureckich kierowców.

Jeżeli nadal jesteście przekonani, że chcecie spróbować swoich sił w podróży do Turcji samochodem, to jest parę spraw, które warto załatwić przed wyruszeniem w trasę:

1. Zielona karta - trzeba ją koniecznie mieć przy sobie podczas przekraczania granicy tureckiej i podczas podróżowania po terytorium Turcji - pamiętajcie, żeby załatwić ją sobie z odpowiednim wyprzedzeniem przed wyjazdem.
2. Ubezpieczenie typu assistance - jeżeli je posiadacie, to należy sprawdzić, czy obejmuje ono swoją ochroną terytorium Republiki Tureckiej - nie jest to wcale regułą.
3. Przetłumaczone na język turecki dokumenty użyczenia samochodu od właściciela - w przypadku, gdy wybieracie się samochodem pożyczonym lub będącym w leasingu. Co do konieczności ich posiadania krążą różne opinie, jednak zalecamy załatwienie formalności przed wyjazdem i brak stresu na granicy tureckiej.
4. Czas trwania wyprawy - zakładamy, że czytają nas podróżnicy planujący wyprawę na okres raczej kilku tygodni, a nie miesięcy, ale na wszelki wypadek przypominamy, że samochód na polskich rejestracjach może bez dodatkowych formalności i kosztów przebywać na terenie Turcji maksymalnie przez 6 miesięcy za jednym razem. Fakt wjazdu samochodu jest skrupulatnie wprowadzany przez tureckich celników do ich systemu, jak również odnotowywany w postaci pieczątki wbijanej do paszportu właściciela.

Przejdźmy teraz do wyboru trasy przejazdu Polska - Turcja. Ograniczamy się tu do wariantów przetestowanych osobiście, chociaż nie wyczerpują one pomysłowości podróżnych. Czytaliśmy nawet o wariancie zakładającym przejazd przez Ukrainę, który był zresztą gorąco odradzany przez jego autorów po przygodach w tym pięknym kraju.

Zasadniczo główny dylemat co do wyboru trasy brzmi: Serbia czy Rumunia? Przyjrzyjmy się obu wariantom po kolei, zakładając, że znajdujemy się tuż przy granicy polsko-czeskiej. My przekraczaliśmy ją w Bohuminie, do którego, już w niedalekiej mamy nadzieję przyszłości, prowadzić będzie przez Polskę autostrada A1. Oba warianty zakładają przejazd non-stop, bez przerwy noclegowej oraz bez zwiedzania po drodze lokalnych atrakcji. Na koniec zaproponujemy niedawno przetestowany trzeci wariant przejazdu - przez Macedonię i Grecję.

Od 2014 roku ekipa TwS preferuje trzeci wariant trasy przejazdu z Polski do Turcji - to wariacja na temat trasy przez Serbię, z jedną istotną różnicą

Trasa przez Serbię

Długość trasy: 1594 km.

Czas przejazdu podawany przez Google Maps: 20 godzin.

Realny czas przejazdu: 24 godziny.

Suma opłat drogowych w obie strony: 341 zł.

Z przejścia pod Bohuminem wjeżdżamy na trasę na Brno, w okolicach Brna należy odbić w kierunku na Bratysławę. Drogi na terenie Czech są bardzo dobrej jakości, za wyjątkiem odcinka od Brna do granicy słowackiej, który przebiega po płytach wywołujących u podróżnych nieprzyjemne uczucie wibracji. W 2012 roku widzieliśmy prace remontowe na tym odcinku, więc może sprawy idą w dobrym kierunku.

Granicę czesko-słowacką przekraczamy za Breclavem i szybko przejeżdżamy przez teren Słowacji, drogą wiodącą przez tereny niezamieszkane. Uwaga: brak na tym odcinku rozsądnych punktów postojowych i stacji benzynowych, zdarzają się natomiast słowaccy policjanci z radarami. Trasa przez Słowację jest bez zarzutu, jeżeli chodzi o stan nawierzchni.

Za Bratysławą dojeżdżamy do granicy z Węgrami i po krótkim odcinku łącznikowym wpadamy na autostradę M1, która doprowadzi nas do obwodnicy Budapesztu (M0). Uwaga, warto bacznie obserwować tam kierunkowskazy, żeby uniknąć wjazdu do stolicy Węgier. Z obwodnicy zjeżdżamy w kierunku na Szeged (autostrada M5). Jest to odcinek dość monotonny, z rzadka wzbogacony stacjami benzynowymi - uwaga na stan paliwa w baku samochodu! Węgierskie autostrady są świetne, szerokie, dobrze oznaczone, a tłok na drodze zdarza się tylko w okolicach Budapesztu.

Tuż za Szeged przekraczamy przejście graniczne z Serbią. Należy liczyć na łut szczęścia, ponieważ potrafią się tam utworzyć spore kolejki - dwie godziny oczekiwania to raczej norma, a podobno może być znacznie gorzej. W Serbii droga jest bardzo prosta, jedziemy na południe, mijając po drodze Nowy Sad, Belgrad i Nisz. Do Niszu drogi są bardzo dobre, stacje benzynowe - częste, a policjanci - rzadko spotykani. Za Niszem trasa prowadzi przez odcinek górski - droga zwęża się do jednego pasa w każdą stronę i wiedzie serpentynami przez wydrążone w skałach tunele. Należy do tego dodać sobie niecierpliwych kierowców ciężarówek i już wiadomo, że łatwiej jechać tędy za dnia.

Kolejne przejście graniczne - z Bułgarią - również oznacza czas poświęcony na oczekiwanie, 1 godzina stracona na przejściu to minimum w założeniach przejazdu. Do Sofii prowadzi szeroka droga, ale tuż przed stolicą Bułgarii zmienia się ona w paskudną obwodnicę - pełną dziur, wąską i usianą patrolami drogówki z radarami. Na szczęście nie jest to odcinek długi, za Sofią czeka na nas autostrada aż do okolic Plovdivu. Jest to co prawda autostrada dość starej daty, nieco miejscami dziurawa, ale da się jechać dość szybko... Uwaga: w Bułgarii należy bacznie obserwować zachowanie lokalnych kierowców - jeżeli wszyscy zwalniają i jadą nad wyraz przepisowo, to wiadomo, kto czeka za następnym zakrętem.

Za Plovdivem zjeżdżamy w kierunku na Edirne i granicę turecką, niestety oznacza to również koniec autostrady. Kolejny odcinek do wąska jednopasmówka i mozolne przejazdy przez miejscowości, co oznacza teren zabudowany, ograniczenia prędkości i... bułgarską drogówkę. Dopiero przed granicą turecką znowu pojawia się około 20-kilometrowy odcinek autostrady, która doprowadza nas już do granic samej Turcji.

Jeżeli zdecydujecie się na przerwę noclegową na tej trasie, to możemy polecić hotele na terenie Serbii. W Nowym Sadzie jest sporo hoteli i hosteli, a w Niszu przetestowaliśmy pensjonat Nisz w samym centrum miasta.

Opłaty drogowe na tej trasie:

Czechy - winietka naklejana na szybę, do kupienia na stacjach benzynowych. Na stacji Shell tuż przy wjeździe na teren Czech można płacić kartą. Koszt winietki 1-miesięcznej w 2012 roku to 440 koron czyli około 72 zł.

Słowacja - winietka naklejana na szybę, do kupienia na granicy czesko-słowackiej, płatność w euro, gotówką. Koszt winietki 1-miesięcznej w 2012 roku to 14 euro czyli około 57 zł.

Węgry - opłata za korzystanie z dróg krajowych i autostrad, nie dostajemy winietki, ale numery rejestracyjne samochodu zostają wprowadzone do bazy danych. Policja węgierska stoi sobie przy autostradzie lub jakimś zjeździe i skanuje tablice rejestracyjne. Wysokość opłaty za 1 miesiąc w 2012 roku to 4780 forintów czyli około 70 zł.

Serbia - opłaty za przejazd wnosi się, podobnie jak w Polsce, w budkach przy wjeździe na odcinek płatny. Można płacić w dinarach, euro (po nieciekawym kursie) lub kartą. Na odcinku Belgrad - Nisz przy wjeździe się nie płaci, tylko pobiera bilet z zaznaczonym miejscem wjazdu, który oddaje się przy wyjeździe i tam uiszcza całkowitą opłatę. W 2012 roku koszt przejazdu przez Serbię wyniósł 1300 dinarów czyli około 45 zł.

Bułgaria - winietkę naklejana na szybę, sprzedawana na granicy, płatność gotówką w euro. W 2012 roku koszt 1-tygodniowej winietki to 5 euro czyli około 20 zł. Uwaga, w drodze powrotnej dodatkowo płaci się za dezynfekcję kół - 3 euro, płatne gotówką.

Przeczytajcie naszą relację z przejazdu trasą przez Serbię.

Trasa przez Rumunię

Długość trasy: 1845 km.

Czas przejazdu podawany przez Google Maps: 22 godziny.

Realny czas przejazdu: hmmm...

Suma opłat drogowych w obie strony: 328 zł.

Do Szeged na Węgrzech trasa przejazdu jest identyczna z opisaną powyżej. Za Szeged kierujemy się na przejście graniczne z Rumunią (Nadlac). Przejazd przez Rumunię należy do doświadczeń ciekawych, aczkolwiek nieco miejscami żmudnych. Autostrad praktycznie brak, poza kilkukilometrowymi odcinkami. Drogi są wąskie, jednopasmowe i wiodą przez tereny zabudowane. Uwaga, przy końcu każdej wsi należy baczyć na patrol policji z radarem i nie przyspieszać przed znakiem końca terenu zabudowanego.

Z Nadlac jedziemy przez Sibiu i Ploiesti na Bukareszt. Malowniczy odcinek trasy wiedzie przez Karpaty, gdzie droga jest wąska i nad ranem zamglona. Obwodnica Bukaresztu to miejsce okropnie zakorkowane, a w kierunku powrotnym ciężkie do namierzenia z powodu dobrze zamaskowanych kierunkowskazów. Z Bukaresztu kierujemy się na przejście graniczne w Ruse.

Bułgarię oddziela od Rumunii Dunaj, który można pokonać drogowo tylko w Ruse. Pozostałe przejścia drogowe oznaczają przeprawę promową. Przejazd przez Most Przyjaźni nad Dunajem jest płatny (około 6 euro).

W Bułgarii jedziemy trasą przez Razgrad i Szumen na Warnę i dalej wybrzeżem Morza Czarnego przez Burgas do granicy tureckiej w Malko Tarnowo. Przy tej trasie autostrad brak, a drogi są dość słabe, chociaż w 2011 roku widzieliśmy sporo remontów, więc może parę dziur zniknie z powierzchni ziemi.

Zaletą trasy przez Rumunię jest z pewnością krótszy czas spędzony na przejściach granicznych, a wadą - wolniejsze tempo samej jazdy.

Jeżeli chcecie zanocować na tej trasie, to w Rumunii atrakcyjnym miejscem jest miasteczko uzdrowiskowe Călimănești. Polecamy tam hotel Khafrely.

Opłaty drogowe na tej trasie:

Czechy, Słowacja, Węgry, Bułgaria - jak przy trasie przez Serbię.

Rumunia - opłata wynosi 7 euro za 30 dni. Można ją uiścić na stacjach benzynowych i zapłacić kartą.

Przeczytajcie naszą relację z przejazdu trasą przez Rumunię.

Trasa przez Serbię - wariant grecki

Długość trasy: 1886 km.

Czas przejazdu podawany przez Google Maps: 19 godzin.

Realny czas przejazdu: 24 godziny.

Od 2014 roku ekipa TwS preferuje trzeci wariant trasy przejazdu z Polski do Turcji - to wariacja na temat trasy przez Serbię, z jedną istotną różnicą. Zamiast skręcać za Niszem na wschód, w kierunku Bułgarii, jedziemy dalej na południe, do Macedonii. Macedonię pokonuje się trasą E75, dobrej jakości i charakteryzującej się stosunkowo małym natężeniem ruchu. Dodatkową atrakcją mogą okazać się leżące tuż przy trasie ruiny antycznego miasta Stobi - chluba Macedonii.

W okolicy miasteczka Gewgelija przekracza się granicę macedońsko-grecką, co może być okazją do dokonania niezwykle korzystnych cenowo zakupów w sklepie wolnocłowym. Trasa E75 wiedzie dalej prosto na południe, aż do Salonik, które objeżdża się szerokim łukiem. Od tego momentu aż do granicy z Turcją trasa przejazdu wiedzie autostradą E90, znaną w Grecji jako A2 oraz Egnatia Odos. Prowadzi ona na wschód, w znacznej mierze pokrywając się z przebiegiem antycznej rzymskiej drogi Via Egnatia, której fragmenty można zresztą obejrzeć przy trasie.

Egnatia Odos to droga ukończona w 2009 roku - świetnej jakości, szeroka i zaskakująco pusta. Uwaga - z powodu małego natężenia ruchu przy tej trasie znajduje się bardzo mało punktów postojowych i stacji benzynowych, o punktach gastronomicznych nie wspominając - trzeba się pilnować przy uzupełnianiu paliwa! Po przejechaniu przez okolice Kavali i Alexandroupoli droga ta doprowadza do przejścia granicznego z Turcją znanego jako İpsala - Kipi.

Archiwalna wersja tekstu - dla celów porównawczych i jasności w odczytywaniu komentarzy poniżej.

Poniższy tekst powstał dzięki doświadczeniom użytkowniczki Metaxa 5.

Problem  pierwszy - wybór trasy. Zdecydowanie odradzam wariant rumuńsko-bułgarski. Droga przez Rumunię to ponad 500 km fatalnej nawierzchni. Drogi wąskie, okresowo dość kręte, przede wszystkim koszmarnie dziurawe. Koszt przeprawy RO-BG też niemały - za rumuńską dziurawkę płacimy 6 euro, prom (Oryakhovo) 20 euro+ 3 euro za każdego pasażera. Zdecydowanie szybszy wariant serbsko-bułgarski, przelicznik w lipcu 2008 1 euro=76 din. Należy wymienić (w jedną stronę) 30 euro, autostrady w Serbii niestety zdrożały w tym roku. Opłata za drogi bułgarskie 10 euro.

Problem drugi - granica BG-TR. Prawdziwa nauka wytrwałości. Warto założyć z góry dłuższy postój w tym miejscu (ważne przy planowaniu trasy). Sprawne przekroczenie (w środku tygodnia, do południa, przy stosunkowo krótkiej kolejce, ok. 300 metrów) trwało w naszym przypadku 2,5 godziny.Zarówno od strony bułgarskiej, jak i od tureckiej jest kilka okienek. Jeden z pasażerów musi kupić wizy - jest do tego celu specjalnie przeznaczona budka.Ważnym dokumentem jest Zielona Karta, warto pamiętać przed wyjazdem z Polski.

Polecamy wyjazd do Turcji własnym samochodem, w przypadku pojazdu użyczonego sprawy bardzo się komplikują.

Przeczytaj więcej o podróżowaniu samochodem po Turcji.