W dużym i dobrze prosperującym mieście antycznym, jakim było bez wątpienia Side, ważną rolę w życiu mieszkańców odgrywał system doprowadzania wody do centrum. Sprowadzana woda zasilała łaźnie miejskie, była również przeznaczona do celów spożywczych. W okresie rzymskim problem dostarczenia do miast wody o odpowiedniej jakości rozwiązywano przy użyciu akweduktów, a wodę pitną mieszkańcy czerpali z publicznej fontanny, czyli nimfeum. Najzamożniejsi obywatele w mieście posiadali w swoich domach system kanalizacji, więc nie musieli fatygować się z naczyniami do fontanny.

Akwedukt doprowadzający wodę do Side powstał najprawdopodobniej pod koniec II wieku n.e. W III wieku akwedukt przeszedł gruntowny remont, finansowany przez zamożnego obywatela miasta Lollianosa Bryonianosa i jego małżonkę Quirinię Patrę. Woda pochodziła z rzeki Melas, współcześnie nazywanej Manavgat Çayı, wypływającej ze zboczy gór Taurus, a następnie była transportowana na odcinku 40 km aż do centrum Side. Do naszych czasów zachowały się niektóre odcinki tego akweduktu, w oddalonych od siebie lokalizacjach. W murach obronnych Side można zauważyć specjalny otwór, przez który przebiegała rura. Płynąca nią woda była dalej rozprowadzana do łaźni, fontann miejskich i cystern. Na terenie Side znaleziono fragmenty rur i kanałów wodnych, wykonane z marmuru, ołowiu i terakoty.

Najważniejsze nimfeum w Side położone jest naprzeciwko głównej bramy miejskiej. Zostało zbudowane w tym samym okresie, co akwedukt. W czasach świetności budynek nimfeum zdobiła trzykondygnacyjna fasada, wznosząca się nad zbiornikiem na wodę. Zachowała się najniższa kondygnacja tej struktury, w której rozmieszczone są trzy nisze. Dawniej znajdowały się w nich wyloty, przez które wypływała woda. Pomniki i reliefy zdobiące niegdyś nimfeum są obecnie wystawione w lokalnym muzeum archeologicznym.