Najważniejszym zabytkiem starożytnym w Milasie są ruiny Mauzoleum Hekatomnusa, położone w centralnej dzielnicy miasta nazywanej Hisarbaşı. To stanowisko archeologiczne składa się z muru otaczającego świętą dzielnicę, czyli temenos, podium mauzoleum, zachowanych komnat grobowych, sarkofagu oraz tzw. kolumny Menandrosa, która jest późniejszą konstrukcją z okresu cesarza Augusta.

Grobowiec Hekatomnusa był prekursorem Mauzoleum w Halikarnasie, jednego z Siedmiu Cudów Starożytnego Świata. Mauzoleum Hekatomnusa zostało zbudowane na miejscu, które górowało nad starożytnym miastem Mylasa i było widoczne z każdej części osady. Uważa się, że jego zamysł został stworzony przez syna Hekatomnusa, słynnego Mauzolosa, który rozpoczął budowę tego wspaniałego mauzoleum w pierwszej ćwierci IV wieku p.n.e. po nagłej śmierci Hekatomnusa. Budowla nigdy nie została ukończona, gdyż Mauzolos przeniósł stolicę z Mylasy do Halikarnasu.

Dodatkowej powagi obszarowi, na którym znajduje się monumentalny grobowiec, dodaje fakt, że został on zbudowany na ogromnym tarasie. Wysokość jego ścian wynosi 8,5 metra. Taras był wzniesiony z białych bloków marmurowych. Monumentalne wejście (czyli propylon) do sanktuarium zostało zaprojektowane na południowej ścianie otaczającego go muru. Do tej pory odsłonięto jedynie 11 stopni tego monumentalnego wejścia.

Dostęp do komory grobowej, która znajduje się 4,70 metra poniżej poziomu starożytnego chodnika, zapewnia korytarz o długości ponad 8 metrów. Wewnątrz sklepionej komory znajduje się marmurowy sarkofag ozdobiony z czterech stron płaskorzeźbami. Ściany komory grobowej pokryte są kolorowymi malowidłami. Sarkofag ma wymiary 2,90 na 2,3 metra i 1,5 metra wysokości.

Cztery boki sarkofagu zdobią reliefy o jakości dorównującej najsłynniejszym dziełom okresu klasycznego. Reliefy na froncie sarkofagu przedstawiają "Scenę uczty" z Hekatomnusem leżącym na łożu w centrum sceny, jego żoną Abą obok niego i jego dziećmi Mauzolosem i Artemizją przed nimi. Na tyle sarkofagu znajduje się scena "Polowania na lwa", po prawej stronie sarkofagu - scena "Żałoby po Hekatomnusie", a po lewej stronie - scena "Przejęcia władzy".

Malowidła ścienne w komorze grobowej ukazują dwie pary złożone z mężczyzny i kobiety każda, siedzące naprzeciw siebie w dostojnej pozie. Za postaciami męskimi stoją służący, a za postaciami żeńskimi - kobiety z rodziny lub służba pałacowa. Kontekst tych malowideł to podkreślenie ciągłości dynastii, ponieważ przedstawione postacie męskie to sam Hekatomnus i jego następca, Mauzolos. Kobieta siedząca przed Hekatomnusem, owinięta w płaszcz, to Aba, która była również jego żoną i siostrą, a kobieta uchylająca welon, jakby chciała pokazać się Mauzolosowi, to jego żona i siostra Artemizja. Sceny fryzu, wykonane w miniaturze, przedstawiają dwa różne tematy. Na fryzie zachodnim trwa bitwa między Lapitami i Centaurami, w której bierze udział Tezeusz. Na fryzie wschodnim ukazana jest bitwa między Grekami i Amazonkami.

Grobowiec Hekatomnusa jest jednym z najważniejszych zabytków kultury antycznej, reprezentujących kult zmarłych. Jest to wysokiej klasy projekt architektoniczny, rzeźbiarski i malarski. Szczególnie malowidło ścienne z grobowca, znane jako "Fryz z Grobowca Hekatomnusa", to dzieło unikalne dzięki swoim dużym rozmiarom oraz stopniowi zachowania.

Obecnie mauzoleum Hekatomnusa jest częścią kompleksu muzealnego noszącego nazwę Milas Uzunyuva. W jego skład, oprócz samego mauzoleum, wchodzą tradycyjne domostwo Emina Agha z XIX wieku, centrum dla zwiedzających, Muzeum Dywanów z Milasu oraz centrum aktywności dla dzieci. Całość udostępniana jest zwiedzającym codziennie z wyjątkiem poniedziałków, w godzinach od 8:30 do 20:00 w cenie 3 euro (stan na rok 2024).

Drugim ważnym zabytkiem w Milasie jest wyśmienicie zachowany grobowiec, nazywany Gümüşkesen, zbudowany w II wieku n.e., czyli w czasach rzymskich. Naukowcy przypuszczają, że stanowi on pomniejszoną kopię słynnego Mauzoleum z Halikarnasu. Nazwa Gümüşkesen jest tłumaczona na dwa sposoby: jako 'Przecinająca Srebro' lub 'Srebrna Sakiewka'. Nazwa ta tłumaczona jest istnieniem legendy, według której pod grobowcem znajduje się skarb srebra, stopionego i w postaci płynnej wlanego pod ziemię przez widoczny otwór w kształcie lejka. Z wyglądu Gümüşkesen to dwukondygnacyjna budowla z gankiem i masywną komorą grobową na niższej kondygnacji. Całość przykryta jest dachem o kształcie piramidy.

Jedynym zachowanym fragmentem murów miejskich antycznej Mylasy jest brama nazywana Baltalı Kapı (czyli Brama z Toporem). Jej współczesna nazwa związana jest z wizerunkiem topora o podwójnym ostrzu, umieszczonym na zworniku, czyli najwyższym punkcie łuku bramy. Taki topór, nazywany labrys znany jest od czasów minojskich, a w antycznej Grecji wykorzystywany był m.in. do składania ofiar ze zwierząt. Brama datowana jest na II wiek n.e. Najprawdopodobniej to od tej bramy zaczynała się 'Święta Droga' do sanktuarium w Labraundzie.

Na terenie miasta zachowały się trzy XIV-wieczne meczety, które są pamiątką po okresie panowania tureckich władców z rodu Menteşe. Budowle te nazywają się: Meczet Orhana Beja, Meczet Haci Ilyasa oraz Wielki Meczet.

Najstarszym budynkiem z okresu osmańskiego jest meczet Firuz, zbudowany w 1394 roku i noszący imię pierwszego osmańskiego administratora miasta. Wśród zabytkowych meczetów wyróżniają się także odrestaurowane meczety Ağa z 1737 roku oraz Belen, położony tuż przy karawanseraju Çöllüoğlu Hanı, zbudowanym w latach 1719-1720.

W Milasie sporo jest dawnych tradycyjnych budynków z czasów osmańskich. Część z nich jest odremontowana, ale większość popada niestety w ruinę. Jedną z najciekawszych budowli tego typu jest Hacı Ali Ağa Konağı. Posiadłość zbudował w 1868 roku Hacı Ali Ağa. Budynek jest dwukondygnacyjny: na parterze przechowywano niegdyś zboże i oliwę z oliwek, a na piętrze znajdowały się pokoje mieszkalne. W 2005 roku konak odremontowano i zaadaptowane na cele kulturalne. Obecnie mieści się w nim 'Dom Komiksu Turhana Selçuka', znanego twórcy komiksów, urodzonego w Milasie.

W centrum miasta położone było niewielkie muzeum z eksponatami archeologicznymi znalezionymi na terenie samego Milasu oraz w jego okolicach. W 2024 roku było nieczynne z powodu planowanej przeprowadzki do kompleksu muzealnego przy Mauzoleum Hekatomnusa.

W okolicach miejskiej obwodnicy zachowały się fragmentu późno-rzymskiego akweduktu, a na szczycie wzgórza cmentarnego znajduje się wykuty w skale grobowiec w stylu licyjskim, datowany na IV wiek p.n.e.

Okolice Milasu obfitują w ciekawe zabytki. Wystarczy wspomnieć, że na terenie dystryktu znajduje się 27 znaczących stanowisk archeologicznych. Do najważniejszych można zaliczyć ruiny miasta Euromos, zamek Beçin oraz antyczne sanktuarium Labraunda.