Tajemniczo brzmiące słowo tureckie oznacza po prostu przecier pomidorowy. Jest on składnikiem niezbędnym w niezliczonych potrawach kuchni tureckiej.
Oprócz najpopularniejszej odmiany salçy pomidorowej (tr. domates salçası) Turcy przygotowują również przeciery z innych warzyw sezonowych, w tym z czerwonej papryki (tr. biber salçası).
Tradycyjna metoda przygotowania salçy wymaga posiadania mocno nasłonecznionego dachu i miesiąca lub dwóch czasu. Salça wytwarzana jest zwyczajowo z ostatniego zbioru pomidorów w danym sezonie. Są one pakowane w worki, przy czym bardziej postępowe gospodynie nie wahają się użyć w tym celu woreczków foliowych [1]. Następnie tak zapakowane pomidory wystawia się na dach i tam fermentują one sobie spokojnie w promieniach słońca.
Po upływie pewnego czasu uzyskany półprodukt przeciera się przez sito, doprawia solą i czosnkiem, po czym wracają na leżakowanie na dachu. Od czasu do czasu zawartość worków jest wstrząsana lub mieszana. Salça jest gotowa, gdy z masy pomidorowej odparuje nadmiar wody.
Dzięki tej prostej metodzie smak świeżych pomidorów towarzyszy Turkom przez cały rok: łyżkę salçy dodaje się w celu dosmaczenia wielu dań obiadowych, sosów i zup.
Dodatkowym pomysłem na wykorzystanie salçy jest rozcieńczenie jej wodą w celu przygotowania soku pomidorowego.
Oczywiście obecnie większość wykorzystywanej przez kucharzy salçy pochodzi z zakładów przetwórstwa spożywczego, które posiadają własne metody jej produkcji, znacznie odbiegające od tradycyjnych. Tak wyprodukowana salça sprzedawana jest w sklepach, w pojemnikach o objętości znacznie przekraczającej polskie wyobrażenia o przecierze pomidorowym. Niewielkie opakowanie waży około 1 kilograma, większe kontenery osiągają wagę 20 kilogramów.
Bibliografia
[1] Dani Valent, Jim & Perihan Masters, World Food. Turkey, Victoria 2000.